Camina un pas
i s’atura a olorar-te.
Té foc als seus ulls.
La cua tesa,
les orelles de punta:
tremola curiós.
Cansat d’emoció
reposa la mirada.
S’estira a un racó.
... i donem voltes, voltes i més voltes, amb la plàcida consciència que algun dia s'aturarà...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada